Parfum maken

Zelf parfum maken, een meisjesdroom. Vanavond fietste ik met mijn dochter langs bloeiende rozenbottelstruiken vol knalroze en witte bloemen.
'Kom, even ruiken' zei ik en we stapten af.
Ik werd weer even het meisje van vroeger. Rozenbottelblaadjes in een jampotje met water, in de hoop, nee vaste overtuiging dat het parfum zou worden. Dagen stond het in de vensterbank. Het werd vies, bruin, water en een desillusie. Maar de magie bleef... zelf parfum maken!

Als ik iets wil meenemen uit mijn eigen opvoeding, dan is het wel de verwondering voor de natuur. En die verwondering, die wil ik mijn kinderen ook meegeven. Niet de desillusie, maar wel de magie.
Mijn moeder had het boekje 'Een handvol natuur' (-Susanne Stöcklin-Meier) in de kast staan. Ik kreeg het van haar bij de geboorte van mijn oudste.
Het 'recept' voor parfum is simpel:

* pluk bloemen (pioenrozen, aan het eind van hun bloei, of elke andere geurende bloem)
* doe de losse blaadjes in een jampotje
* giet er wat water op
* stamp met een stokje de blaadjes fijn, zodat het water kleurt.
* zeef de blaadjes er uit en bewaar het water (ahaa, nu snap ik het: dat heb ik vroeger niet gedaan!)
* maximaal 2 dagen bewaren (... en ik maar wachten tot het ging geuren) anders bederft het

"Attentie: de sappen kunnen niet gedronken worden!" staat er nog bij!

Dus wij vanavond aan de slag. Plukken, stampen, schudden, zeven. En nu staat het potje in de keuken, op de vensterbank. Of het lukt is de vraag. Maar wat is 'gelukt?' Ook hier geldt: het gaat niet om het resultaat maar om het proces. Samen parfum maken, gewoon geluk.
Morgen ruiken we of het al parfum is.

IJs-kunst

Nog voor de dooi invalt: ik heb weer een ijshart gemaakt. Zo leuk om te doen en zo simpel!

Vorig jaar maakte ik deze suncatcher: een ijshart met bloemen uit een oud boeket. Dit jaar had ik geen boeket staan en wilde ik iets vrolijkers, iets gekkers. Strijkkralen!
Ik moest mijn dochter wel beloven dat ze ze echt weer terugkrijgt als het ijs gesmolten is. En om te zorgen dat ze er niet een voor een uitvallen, hebben we ze samen aan een dun touwtje geregen.

Hoe maak je het:

• Neem een plastic bak, liefst een siliconen bakvorm (let er dan wel op dat je die voor het vullen op een stevige ondergrond zet, anders klotst het water eruit ;-)
• vul met wat je maar leuk vindt: bloemen, lintjes, (strijk)kralen, bessen enz enz
• leg een touwtje in een lus over de rand
• vul met water
• zet een nacht (of twee) buiten in de vrieskou. Of gewoon in je eigen vriezer
• haal em uit de vorm en hang em op.

Het mooist is het als de zon er doorheen kan schijnen. Mijn ijshart was vorige week al klaar, maar er was geen zon. Dus maar in de vriezer bewaard tot vandaag.  Eindelijk scheen er een bleek zonnetje.

Helaas brak de onderste punt van het hart af en kreeg ik de achterdeur niet open. Dan maar voorbuiten, tegen de schuur. Ben er toch blij mee.

Dat afgebroken stuk ijs aan een touwtje staat wel lekker dramatisch. Gelukkig niet symbolisch voor mijn eigen hart. Hier smelt je toch van?

Laat je het me weten als jij ook ijs-kunst hebt gemaakt?