donderdag 6 oktober 2011

quelques puces - hier word ik blij van...

Het zijn de kleine dingen die het doen. Die een glimlach op je lippen toveren. Die je laten verzuchten 'aach, kijk nou toch eens'. De sprankels van je dag, als de gekleurde spikkels op je ijsje.
Zoals dit lieveheersbeestje (of: kapoentje zoals ik vroeger zei) op de zadel van mijn fiets. Alsof het even wil lezen wat er staat: free dom gel
 En mijn moederhart gaat sneller kloppen van de stoepkrijt tekening van Noortje (bijna 3,5): 
een kat met oortjes en snorharen.
En het doet me wat, nu mijn zoon Matthijs zo groot wordt, dat hij dezelfde schoenmaat heeft als ik! Oke, het zijn weliswaar z'n gymschoenen, die vallen altijd wat kleiner,
maar toch: het is geen kleine jongen meer. En daarmee verandert mijn rol als mama. En mijn moederhart klopt weer iets krachtiger; ik ben groos op hem.
Raad eens wat dit is? De hele zomer lag elke ochtend een verrassing in onze tuin. Egelpoepjes! He, hij is  weer langs geweest! Hij liet zijn sporen na. Maar sporen zijn pas sporen als de maker ervan verdwenen is. Tot van de week. De tuindeur stond 'avonds nog open. Buiten was het al helemaal donker. Ik hoorde gesnuffel en geknor.
 Dat moest de egel zijn! En ja, de sporenmaker in levende lijve. Nog best een flinke ook, hij zal genoeg te eten hebben. Voor mij een goed excuus om de tuin niet te strak aan te vegen. Laat hem maar ritselen in de blaadjes.
 15 september maakte ik deze foto van de knalroze was die buiten hing te drogen. Ik word altijd blij van buitenwas. Toen dacht ik dat het wel eens de laatste keer kon zijn dat ik de was buiten kon hangen. En elke volgende keer maakte ik weer een foto met als onderschrift "laatste keer de was buiten gehangen". Maar er komt voorlopig geen laatste keer. En je weet pas achteraf dat het de laatste keer was...
Want deze was hing zaterdag buiten, 1 oktober. Het was zo bijzonder warm, dat we de parasol maar weer opengeklapt hebben. Een zomers plaatje, maar aan de kleuren van de struiken kan je zien dat de herfst toch echt begonnen is. Wie had gedacht dat je in oktober nog eens in bikini zou lopen?
Zaterdagmiddag, 1 oktober, strand bij Hargen aan Zee, om half vijf. Een uurtje genieten. 
Daarna patatjes en een softijsje toe. Met spikkels, natuurlijk.
Hier word ik blij van.

2 opmerkingen:

  1. Wat een stralende post. Allemaal gelukkige plaatjes. Wat hebben we nog kunnen genieten van het weer. Van het stofje onder de gymschoenen heb ik voor mijn dochter ooit een ontzettend leuk rokje gemaakt, daar ga ik dan weer van stralen.
    Lieve groetjes, Nicole

    BeantwoordenVerwijderen
  2. eens kijken of ik vanaf een andere computer kan reageren. Vanuit België bij mijn ouders....
    nogmaals maar dan nu op de goede plaats mijn complimenten voor jou mooie manier van bloggen.
    Daar word ik blij van.
    liefs Erika

    BeantwoordenVerwijderen

Leuk dat je een reactie achterlaat! Merci!