Vage volgers

Ook zo nieuwsgierig wie je blog leest? Ik vind het fascinerend om te zien dat uit de meest exotische landen mensen mijn blog weten te vinden. Nou ja, weten te vinden... ik heb het vermoeden dat de meesten per ongeluk bij mij terecht komen. Het is heel grappig om te zien welke zoekwoorden ze gebruikt hebben ('stamper bloem' en 'moeder dochter'). Daar kan je mee spelen. Voeg een paar labels of foto's toe en kijk wie je vindt.
Al een tijdje zie ik in mijn statistieken twee 'trouwe' volgers. Bij verkeersbronnen, 'verwijzingssites' staan elke dag deze websites: risingtaste.com en gothise.com. Ken jij ze? Ik had al een paar keer gekeken wat dat nou voor sites waren. Risingtaste lijkt op een een soort Chinese Wehkamp. Hoe kan mijn website daaraan gelinkt zijn? Toch nog maar eens gegoogled, flink doorgeklikt.
Let op: het zijn 'ghost followers'. Nep volgers dus. Die hopen dat je zo nieuwsgierig bent dat je terug gaat kijken op hun site (eh, ja, dat heb ik dus ook gedaan). En elke keer dat jij terugkijkt, krijgen zij geld. Zo simpel is dat. Dus let op: vage volgers die jou elke dag volgen maar nooit een bericht achterlaten kunnen zo maar van die geldwolven zijn. Klik vooral niet verder door op hun sites.
En nog wat: vage websites die eindigen op .ly kunnen pornosites zijn.

Bij vage volgers past een vage foto. Door mijn zoon gemaakt op de achterbank van de auto. Vakantie gezien door de ogen van een kind. De blauwe Franse lucht door een zonneschermpje.
Een vage foto. Maar zonder foto wordt je blog minder gelezen... Ik houd mijn stats in de gaten!

quelques puces - hier word ik blij van...

Het zijn de kleine dingen die het doen. Die een glimlach op je lippen toveren. Die je laten verzuchten 'aach, kijk nou toch eens'. De sprankels van je dag, als de gekleurde spikkels op je ijsje.

Zoals dit lieveheersbeestje (of: kapoentje zoals ik vroeger zei) op de zadel van mijn fiets. Alsof het even wil lezen wat er staat: free dom gel

 En mijn moederhart gaat sneller kloppen van de stoepkrijt tekening van Noortje (bijna 3,5): 

een kat met oortjes en snorharen.

En het doet me wat, nu mijn zoon Matthijs zo groot wordt, dat hij dezelfde schoenmaat heeft als ik! Oke, het zijn weliswaar z'n gymschoenen, die vallen altijd wat kleiner,

maar toch: het is geen kleine jongen meer. En daarmee verandert mijn rol als mama. En mijn moederhart klopt weer iets krachtiger; ik ben groos op hem.

Raad eens wat dit is? De hele zomer lag elke ochtend een verrassing in onze tuin. Egelpoepjes! He, hij is  weer langs geweest! Hij liet zijn sporen na. Maar sporen zijn pas sporen als de maker ervan verdwenen is. Tot van de week. De tuindeur stond 'avonds nog open. Buiten was het al helemaal donker. Ik hoorde gesnuffel en geknor.

 Dat moest de egel zijn! En ja, de sporenmaker in levende lijve. Nog best een flinke ook, hij zal genoeg te eten hebben. Voor mij een goed excuus om de tuin niet te strak aan te vegen. Laat hem maar ritselen in de blaadjes.

 15 september maakte ik deze foto van de knalroze was die buiten hing te drogen. Ik word altijd blij van buitenwas. Toen dacht ik dat het wel eens de laatste keer kon zijn dat ik de was buiten kon hangen. En elke volgende keer maakte ik weer een foto met als onderschrift "laatste keer de was buiten gehangen". Maar er komt voorlopig geen laatste keer. En je weet pas achteraf dat het de laatste keer was...

Want deze was hing zaterdag buiten, 1 oktober. Het was zo bijzonder warm, dat we de parasol maar weer opengeklapt hebben. Een zomers plaatje, maar aan de kleuren van de struiken kan je zien dat de herfst toch echt begonnen is. Wie had gedacht dat je in oktober nog eens in bikini zou lopen?

Zaterdagmiddag, 1 oktober, strand bij Hargen aan Zee, om half vijf. Een uurtje genieten. 

Daarna patatjes en een softijsje toe. Met spikkels, natuurlijk.

Hier word ik blij van.