Zo’n dag
Zo'n dag dat je
een papieren zakdoekje meewast in de (bij voorkeur) donkere was
de bak met knijpers uit je handen laat vallen
je scheen stoot tegen de trapper van je fiets
Zo'n dag dat
je pan pasta overkookt
en het regent
Zo’n dag
Je denkt: ik heb recht op geluk
en soms valt het tegen.
Het is andersom: geluk popt op als zon aan het eind
van een regendag, als een passiebloem die opengaat
waar je bijstaat.
Van de week had ik zo'n dag. En toch. De zon scheen ook. En nog mooier: eindelijk komen de groene sprietjes boven de grond van de bollen die ik last-minute in december gepoot had. Waar ik het meest nieuwsgierig naar ben is of mijn alliums (sieruien) het overleefd hebben. Ik heb ze rond ons kleine appelboompje gepoot. "Geschikt voor elke grondsoort..." stond op het kaartje. Gelukkig, dus ook geschikt voor onze Noord-Hollands grijze klei. "... mits niet te vochtig". Hum. Hoezo niet te vochtig? De dag nadat ik ze, samen met Noortje, vol liefde in hun holletjes had gelegd, begon het zo zondvloedachtig te regenen, dat ik vreesde dat de bolletjes weer boven kwamen drijven, samen met de regenwormen. Ik was dus bang dat die bollen inmiddels flink verschimmeld in de grond zaten. En toch. Er komen groene sprieten boven. Een stukje geluk. Ik blijf me verbazen over de veerkracht van de natuur.
Allium sprieten
dit moeten narcissen worden (dacht ik)
en yes, de Forsythia begint eindelijk uit te lopen!
Wordt vervolgd...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Leuk dat je een reactie achterlaat! Merci!