Advent

Van bovenaf gezien

Het begon met een stuk schors. In de duinen gevonden, vergrijsd door de zoute lucht, prachtig. Dat gebruik ik voor een kerststuk, dacht ik. Nee, een advent-stuk. Al jaren ben ik rond de kerst van plan een kerststuk te maken. Net als vroeger. Vroeger, toen de kerstboom nog niet 'mocht' bij ons thuis. Kerstgroen was er wel, en lichtjes natuurlijk, en kaarsen. Samen met mijn broers maakten we dan, ieder in een boterbakje met zilverfolie, een kerststukje. Tussen het groen-uit-de-tuin leek het vooral een wedstrijd 'meeste kitsch per vierkante cm'; rode pepers van was, roodmetwittepaddenstoeltjes, glitters, gouden dennenappels op ijzerdraad enz enz. En een kaars. Die traditie van kerststukjes maken hoort bij de adventstijd, de voorbereiding van het Feest. Dus heb ik al jaren stukken oasis in mijn bak met kerstversiersels. Ik heb een zakje met glitterdingen, speciaal voor kerststukjes. Maar toch was het er nog nooit van gekomen om iets te maken. Geen tijd, geen plek in huis.

Maar dit jaar zou ik echt bewust met advent, de komst van Kerst, en de terugkomst van Jezus, bezig zijn.

Het begon met een stuk schors. Dat wordt de 'stronk van Isaï'. En ik had ooit een ronde glazen schaal gekregen. En in de trapkast lagen nog groene kaarsen. 

Oké, advent is al ruim 3 weken bezig, maar het kan nog.

Gistermiddag, tussen de buien door, de tuin in gegaan. Klimop, bloeiende Viburnum en wat uitgeschoten potplanten geknipt. Oasis in de schaal, klimopbladeren langs de rand. Kerstballetjes erbij, et voilà. Ben er eigenlijk best trots op. Bloemstukken maken vind ik lastig, het wordt zo gauw zo stijf. 

Ik ben blij met mijn groene, natuurlijke, snel gemaakte stuk. 

Staat leuk bij de kerstboom met zilveren en groene ballen. Laat het Feest maar beginnen! 

P.s. De 'stronk van Isaï' komt uit de Bijbel. Het is het beeld van een afgehakte stronk, waaruit toch nog een nieuw takje komt groeien; Jezus, de redder die geboren wordt in het vervallen koningshuis van David (Jesaja 11)

p.p.s Kijk voor meer bloemen bij Een sneller kloppend hart

Haarband met elastiek-tutorial

Eindelijk, zoals beloofd: het patroon voor een haarband met elastiek. In maart heb ik mijn eerste versie gemaakt, zie hier. Noortje draagt em sindsdien heel graag, het liefst als een indiaantje. Omdat er elastiek in zit, blijft ie ook goed zitten.

Voor de kerst heb ik een mooie gebreide jurk voor haar gekocht in grijs met glitters. Een roze gehaakte bloem erop. Dat vroeg om een nieuwe haarband. Ziehier het resultaat.

En, zoals ik in maart al beloofde: hierbij het tutorial. Nog niet eens zo makkelijk om te schrijven. Uiteindelijk maakt de hoeveelheid lossen niet uit. Je kunt de band langer maken en het elastiek korter. Ook de stokjes zijn redelijk standaard, daar kan je natuurlijk mee variëren. Maar dit is zoals ik hem gemaakt heb. Voor suggesties en verbeteringen houd ik me aanbevolen!

Haarband met elastiek ©LaPucedeMarlene.blogspot.com

Voor een kind van 3 à 4 jaar oud, hoofdomtrek ong. 50 cm

De haarband bestaat uit een gehaakte band met elastiek aan de onderkant. Zo blijft ie beter zitten. Eerst haak je de band, vervolgens naai je het elastiek eraan.

Versier de band met bloem(en) naar keuze.

De band:

Maak een ketting van 70 lossen

1.     In de 2^e losse vanaf de haaknaald 1 vaste, dan in elke losse 1 vaste = 69 vasten

2.     Keer. Haak 3 lossen.  In elke vaste 1 stokje. In de laatste vaste: 8 stokjes,  of zoveel stokjes zodat je aan de andere kant uitkomt.

3.     Daar ga je verder: in elke vaste 1 stokje. In laatste vaste 8 stokjes of zoveel stokjes tot je rond bent.

4.     Sluit met een halve vaste op de 3^e keerlosse

Het elastiek:

·      Knip een stuk (broekband)elastiek van ong. 21 cm

1.     Steek het uiteinde van het elastiek door het uiteinde van de band, het rondje dat is ontstaan bij de 8 stokjes. Vouw het eindje terug en naai vast.

2.     Aan het andere uiteinde van de band doe je hetzelfde.

3.     Om het elastiek te verstoppen, haak je vasten om het elastiek heen: steek je haaknaald onder het elastiek, haal een lus op, trek op tot bovenaan de rand van het elastiek en haak een vaste. Zo verder tot het hele elastiek bedekt is, lekker dicht op elkaar (want het elastiek moet nog kunnen uitrekken)

Bloem:

·      Zet een ketting op van 4 l., sluit in het rond met 1 h.v. in de 1e van deze lus.

1.     4 l.(= 1 stk. + 1 l), dan haakt u in de cirkel *1 stk.en 1 l.* dit 5x; sluit met 1 h.v. op de 3e l. van het begin. Dit zijn 6 boogjes

2.     *haak in elk boogje 1 h.stk., 1 stk.en 1 h.stk.*, sluit met 1 h.v. op de 1e steek. Dit zijn 6 bloemblaadjes

3.     werk achter de bloemblaadjes, waarbij u de haaknld. van rechts naar links insteekt, onder elk stk. van de 1e toer : *1 v.op elk stk.,3 l.*, sluit met 1 h.v. op de 1e v. Dit zijn 6 boogjes

4.     haak in elk boogje : *1 v., 3 stk. en 1 v.* sluit met 1 h.v. op de 1e v.

5.     steek achter de bloemblaadjes in en haak onder elke v. van de 3e toer : *1 v., 4 l.*, sluit met een h.v. op de 1e v. Dit zijn 6 boogjes.

6.     haak in elk boogje : *1 v., 1 h.stk., 3 stk., 1 h.stk., 1 v.*, sluit met 1 h.v. op de 1e v.

Hecht af.

Veel haakplezier! Ik ben benieuwd naar jouw resultaat...

Muggendans

Muggendans

Muggen dansen

op buikhoogte

boven het gras

Ik probeer er een te volgen

hoger, hoger

tot ie valt

en verder vliegt

Het is november en het mist

Het mist de warmte van een zomeravond

Muggen waarom dans je nog?

 In een poging de muggendans vast te leggen met mijn camera (onmogelijk) kom ik pareltjes tegen. Het is al dagen mistig. Spinrag wordt zilverdraad.

Het laatste lavendelbloempje is subtiel versierd met druppeltjes nevel. 

De tuin wordt langzaam kaler. Maar als je goed kijkt zie je schitteringen. 

De muggen dansen door. Laag en langzaam, maar ze dansen.

Broodbloemen

‘Mam, kijk, broodbloemen!’. Zondagmiddag, we lopen met z’n viertjes door de duinen. Tussen de doornstruiken, heide en varens heeft Noortje iets bijzonders ontdekt: bloeiend helmgras. Ze is helemaal opgetogen; ‘Met deze bloemen kan je brood maken hè’ en ze begint enthousiast te plukken. Ze heeft er al één, twee… vijf. ‘Nu gaan we naar huis, brood maken’. Ik leg uit dat deze bloemen eerst naar de molen moeten. Daar wordt dan meel gemaakt (dat kent ze van de boterkoek die we laatst hebben gebakken) en dan pas kunnen we brood bakken. Dat maakt voor haar niets uit. Ik laat haar in haar blije waan dat het korenaren zijn. Zij ziet er brood in. Blij met een bloempje.

Vandaag is het dankdag. Waar ben jij dankbaar voor? Ja, het is goed, benoem maar eens waar je dankbaar voor bent. Deel je Dankbaarheid. Een blog vol Dank voor de Grote Dingen des Levens.

Ik ben ook dankbaar voor heel grote dingen in mijn leven. Te persoonlijk voor op mijn blog. Wat ik wil delen zijn de broodbloemen. De kleine, vaak onopvallende, dagelijkse dingen. Geef ons heden ons dagelijks broodbloempje. Ik ben dankbaar dat ik ze mag zien.  

(dit is een anders dan anders 'bloemetje op woensdag'. Voor meer bloemen, kijk bij Een sneller kloppend hart)

Vage volgers

Ook zo nieuwsgierig wie je blog leest? Ik vind het fascinerend om te zien dat uit de meest exotische landen mensen mijn blog weten te vinden. Nou ja, weten te vinden... ik heb het vermoeden dat de meesten per ongeluk bij mij terecht komen. Het is heel grappig om te zien welke zoekwoorden ze gebruikt hebben ('stamper bloem' en 'moeder dochter'). Daar kan je mee spelen. Voeg een paar labels of foto's toe en kijk wie je vindt.
Al een tijdje zie ik in mijn statistieken twee 'trouwe' volgers. Bij verkeersbronnen, 'verwijzingssites' staan elke dag deze websites: risingtaste.com en gothise.com. Ken jij ze? Ik had al een paar keer gekeken wat dat nou voor sites waren. Risingtaste lijkt op een een soort Chinese Wehkamp. Hoe kan mijn website daaraan gelinkt zijn? Toch nog maar eens gegoogled, flink doorgeklikt.
Let op: het zijn 'ghost followers'. Nep volgers dus. Die hopen dat je zo nieuwsgierig bent dat je terug gaat kijken op hun site (eh, ja, dat heb ik dus ook gedaan). En elke keer dat jij terugkijkt, krijgen zij geld. Zo simpel is dat. Dus let op: vage volgers die jou elke dag volgen maar nooit een bericht achterlaten kunnen zo maar van die geldwolven zijn. Klik vooral niet verder door op hun sites.
En nog wat: vage websites die eindigen op .ly kunnen pornosites zijn.

Bij vage volgers past een vage foto. Door mijn zoon gemaakt op de achterbank van de auto. Vakantie gezien door de ogen van een kind. De blauwe Franse lucht door een zonneschermpje.
Een vage foto. Maar zonder foto wordt je blog minder gelezen... Ik houd mijn stats in de gaten!

quelques puces - hier word ik blij van...

Het zijn de kleine dingen die het doen. Die een glimlach op je lippen toveren. Die je laten verzuchten 'aach, kijk nou toch eens'. De sprankels van je dag, als de gekleurde spikkels op je ijsje.

Zoals dit lieveheersbeestje (of: kapoentje zoals ik vroeger zei) op de zadel van mijn fiets. Alsof het even wil lezen wat er staat: free dom gel

 En mijn moederhart gaat sneller kloppen van de stoepkrijt tekening van Noortje (bijna 3,5): 

een kat met oortjes en snorharen.

En het doet me wat, nu mijn zoon Matthijs zo groot wordt, dat hij dezelfde schoenmaat heeft als ik! Oke, het zijn weliswaar z'n gymschoenen, die vallen altijd wat kleiner,

maar toch: het is geen kleine jongen meer. En daarmee verandert mijn rol als mama. En mijn moederhart klopt weer iets krachtiger; ik ben groos op hem.

Raad eens wat dit is? De hele zomer lag elke ochtend een verrassing in onze tuin. Egelpoepjes! He, hij is  weer langs geweest! Hij liet zijn sporen na. Maar sporen zijn pas sporen als de maker ervan verdwenen is. Tot van de week. De tuindeur stond 'avonds nog open. Buiten was het al helemaal donker. Ik hoorde gesnuffel en geknor.

 Dat moest de egel zijn! En ja, de sporenmaker in levende lijve. Nog best een flinke ook, hij zal genoeg te eten hebben. Voor mij een goed excuus om de tuin niet te strak aan te vegen. Laat hem maar ritselen in de blaadjes.

 15 september maakte ik deze foto van de knalroze was die buiten hing te drogen. Ik word altijd blij van buitenwas. Toen dacht ik dat het wel eens de laatste keer kon zijn dat ik de was buiten kon hangen. En elke volgende keer maakte ik weer een foto met als onderschrift "laatste keer de was buiten gehangen". Maar er komt voorlopig geen laatste keer. En je weet pas achteraf dat het de laatste keer was...

Want deze was hing zaterdag buiten, 1 oktober. Het was zo bijzonder warm, dat we de parasol maar weer opengeklapt hebben. Een zomers plaatje, maar aan de kleuren van de struiken kan je zien dat de herfst toch echt begonnen is. Wie had gedacht dat je in oktober nog eens in bikini zou lopen?

Zaterdagmiddag, 1 oktober, strand bij Hargen aan Zee, om half vijf. Een uurtje genieten. 

Daarna patatjes en een softijsje toe. Met spikkels, natuurlijk.

Hier word ik blij van.

Appeloogst 2011

48 appels! Een record-oogst voor ons kleine appelboompje! Er zitten mini-appeltjes bij, kleiner dan een pruim, maar ook joekels die je zo als eerste klas appels in de winkel ziet liggen. Al 6 jaar genieten we van deze malus. Hij heeft zelfs de verhuizing van middenNederlandse zandgrond naar een plekje in onze NoordHollandse klei overleefd. Hij heeft zichzelf overtroffen, z'n takken hingen zwaar door.

Appeloogst 2011: 48 stuks

de rotte niet meegeteld

Twee weken geleden geplukt. Vorig jaar waren ze roder. Ik denk dat ze, net als wij, zonuren gemist hebben. En met nog meer regen voor de boeg besloot ik ze te plukken, voordat er meer gingen rotten of door de wind op de grond kwamen.

Het is elk jaar een feest, de oogst. Als je bedenkt dat in april alles begint met bloesem... en zonder enige verdienste van onze kant (nee, geen mest, ik praat ook niet met ze. Alleen een keertje Sprusit tegen de luis gespoten) krijgen we na een paar maanden 48 prachtige Braeburnappels. Dank!

22 april

23 mei

1 juni

19 juli: echte appels maar nog klein en groen

...en nat

10 september, rode blos

kinderen helpen mee met plukken

met tak en al (sorry!)

Hier kan ik echt van genieten. Er is alleen één ding: ze zijn niet te eten! Tenminste, niet zo uit het vuistje, zonder je ogen dicht te knijpen en je wangen strak te zuigen van zuurte. Dus... de eerste appeltaart is al weer op, en voor het weekend staat appelmoes in de planning. En die smaken extra lekker, van 48 eigen appels.

Bloemetje op woensdag-Zonnebloemen

Ben je ook zo dol op zonnebloemen? Ik eerlijk gezegd niet. De kleuren bruin-geel doen me aan bijen en wespen denken, niet mijn favoriete combinatie. In een boeket vind ik ze vaak zo stijf, beetje grof met hun harige steel. Maar een heel veld, een hele heuvel vol van die oversized bloemen blijft mooi! Daar komen ze ook het beste tot hun recht, vind ik. En voor mij is het dan ook het zomergevoel dat die bloem opwekt waar ik vrolijk van word, meer dan van de bloem op zich. Maar dit bloemetje op woensdag is een uitzondering. Deze zomer zaten we op een camping in Frankrijk "Les tournesols de ..." (op de puntjes staat een plaatsnaam), "De zonnebloemen van ...". In augustus waren de zonnebloemen daar al ver over hun hoogtepunt heen. Koppen hingen al slap, bladeren waren zwart/bruin uitgeslagen. Dus: dan maar zelf zonnebloemen maken! Dus ik aan de haak, en met een patroon gevonden op Annemaries Breiblog was dit het resultaat: een ketting/slinger van 5 zonnebloemen! En deze verleppen nooit! Cadeau gedaan aan de eigenaresse van de camping (natuurlijk dol op Tournesols!) en die was er superblij mee. Dus voor mij heeft dit gehaakte bloemetje vrolijke bruin/gele herinneringen aan een heerlijke zomer. Fijne woensdag! En kijk ook even op de site van Veronique voor meer bloemetjes.

Ochtendgloren

6.50 s'morgens op de camping. Veel te vroeg. Zip-zzzziiiiip-zzzzzziiiiiiip, het geluid van drie ritsen maakt me wakker. Matthijs gaat naar de wc. Met moeite wurm ik me uit m'n slaapzak, ik ga ook meteen maar even. Het gras is nog nat. Het lijkt wel ochtendspits in de natuur. Aan alle kanten hoor ik koeien loeien, hanen kraaien. De zon is net op, de dag begint! Wow, wat is dit prachtig! Ik haal mijn fototoestel en loop het weggetje op dat langs de camping loopt. Flarden mist geven diepte aan de heuvels in de verte. Dit schouwspel is voor de stille bewonderaar. Wie zou nog blijven slapen als je wist van zoveel schoonheid? De zon stijgt zienderogen, de mist verdwijnt. Ik kruip toch nog even mijn warme bed in. Het belooft een mooie dag te worden.

Bloemetje op woensdag

Knip maar wat je wilt, behalve mijn rozen! Gisteren mocht ik in de tuin van een kennis struinen. Ja, struinen, zo groot is die tuin. Lekker verwilderd, dus vol verrassende hoekjes. In een van die hoekjes lag een stapel oude dakpannen. Nu heb ik niks met dakpannen, zeker niet met die truttig beschilderde dingen. Maar deze deden me wat; verweerd, korstmos, gebakken leem, oud, echt.

Op deze basis leg ik bloemen van de witte hortensia. Aan één struik verschillende stadia: nog in knop, beginnend te bloeien, in volle bloei, uitgebloeid, en zelfs nog een oude, transparant geworden bloem van vorig seizoen. Zo is het leven. De struik als familie met jonge en oudere familieleden. En ook: de struik als symbool van het leven, waarin allerlei dingen opkomen, even heel belangrijk zijn, en weer voorbijgaan. En volgend seizoen weer nieuwe bloemen. De basis blijft.

Dus dit bloemetje op woensdag is eigenlijk van gisteren. De bloemen staan inmiddels in een vaasje voor mijn keukenraam. Voor nog meer bloemen, kijk maar op de blog van Veronique, Een sneller kloppend hart.

Pannenlappen-kampeervoorpret

Nu heb ik toch iets burgerlijks gehaakt: pannenlappen! Niet gedacht dat ik ooit zo ver zou komen. Maar het was zo leuk om te doen! Het patroon had ik een tijd geleden gevonden op Ravelry (Stir me up potholders van Pepperknit) en ik was er meteen weg van. Maar ik hèb al pannenlappen voor in mijn keuken... dus....zijn het kampeer-pannenlappen geworden! Vandaar de outdoor-kleuren, perfect passend bij onze tent.

Eerlijk gezegd had ik ook voor in de tent al wel pannenlappen... gehaakte nog wel. Gekregen toen wij 13 jaar geleden gingen trouwen. Het lieve vrouwtje waar ik toen schoonmaakte had ze in de (toen hippe) kleuren blauw met geel gehaakt. Ik probeer er nog een foto van te maken. Nucleair zijn ze! Echt vreselijk, maar zo superpraktisch! Alleen ze beginnen na 13 jaar toch te ontleden. Dus nu heb ik nieuwe, de voorpret voor het kamperen is begonnen!